Ο συγγραφέας υπάρχει γιατί έχει «κάτι» να πει και νιώθει την ανάγκη να το κοινοποιήσει. Ο συγγραφέας καταθέτει τις σκέψεις του , τους φόβους του ,τα συναισθήματά του και αυτά με τη σειρά τους μπορεί να ακουμπήσουν τον δέκτη , τον αναγνώστη. Μπορεί και όχι. Ο αναγνώστης με τη δική του ψυχολογία , με τον δικό του ψυχισμό και με τους δικούς του συνειρμούς μπορεί να ταυτιστεί ή μπορεί και να απορρίψει το κείμενο.
Η Τ.Ν. έχει τη δυνατότητα να αντιγράφει ήδη γραφής αλλά στερείται της δυνατότητας του συναισθήματος. Κατόπιν τούτου ,μια κοινωνία δεν κινδυνεύει από την Τ.Ν. αλλά κινδυνεύει μόνο όταν οι άνθρωποι θα πάψουν να ξεδιπλώνουν την ψυχή τους και να καταθέτουν τις σκέψεις τους μέσω του γραπτού λόγου.
